Broome Time!

G'day!

Nee, ik ben niet door de aardbodem gezakt, maar ik weet dat ik jullie zo onderhand een teken van leven verschuldigd ben. Met mij gaat alles goed, ik voel me prima, heb 2 weken geleden Perth verlaten en sindsdien een fantastische tijd gehad. Ik ben inmiddels in Broome, waar het leven goed is en in het teken staat van zon, zee en strand. Met andere woorden: it's Broome Time!

In Perth heb ik de laatste week niet veel meer gedaan. Met Jamie een Australian Football-wedstrijd (West Coast Eagles tegen Hawthorn Hawks) bezocht in de Subiaco Oval, 37 dollar betaald voor een Premium Seat en me verbaasd over de onderlinge sportiviteit van spelers én supporters. De WK-aftrap van Ierland gezien in Rosie O'Grady's (en gejuicht toen Holland scoorde), de WK-aftrap van Engeland gezien in de Mustang Bar (en geglimlacht bij alle liederen gewijd aan Sven), en mijn laatste dagen doorgebracht met Julie.

En toen, voldoende hersteld van die vervelende ziekte van Pfeiffer, ging ik op reis. Weg van Julie, weg uit Spinner's, weg uit Perth. Sindsdien ben ik opgegaan in de leegte van Western Australia, waar je urenlang kunt rondrijden zonder dat je er een levende ziel tegenkomt. De natuur is even ongerept als prachtig, de mensen zijn er even vriendelijk als relaxed. The West is the best, zeggen ze, en het klopt.

Ik heb een beknopt dagboek bijgehouden, waarmee ik jullie nu ga vervelen en waarmee ik zeer waarschijnlijk ook mijn persoonlijk 'langste e-mail'-record zal verbreken.

Dinsdag 4 juni:

Ik ben geradbraakt na 700 kilometer in de Easyrider-bus. Onderweg van Perth naar Kalbarri maken we een welkome tussenstop in Nambung National Park, waar de rotsen uit de grond groeien in de bizarre, futuristisch aandoende Pinnacles Desert. 's Avonds serveert de lokale bevolking van Kalbarri ons een vismaaltijd, die - ondanks de plastic borden en de toiletrol die dienst doet als servet - verrassenderwijs net zo goed, zo niet beter is als/dan het restaurant in Perth waar ik de avond ervoor afscheid heb genomen van Julie met een barramundi op m'n bord. En een stuk goedkoper: 10 dollar!

Woensdag 5 juni:

Een ontspannen ochtend in Kalbarri. We zien de zon opkomen aan de oevers van de Murchison River, voorzien de pelikanen van verse vis en verkennen de kustlijn van Kalbarri National Park. De blikvangers zijn Castle Cove, Natural Bridge en Pot Ally, waar gids Mick zich ontpopt tot een briljant verhalenverteller en Sven fungeert als vertaler van alle Nederlandse woorden en termen in de ondergang van de Batavia, het vlaggenschip van de Verenigde Oostindische Compagnie dat in 1629 schipbreuk lijdt voor de kust van Kalbarri, slechts 60 kilometer verwijderd van Pot Ally. Moord, doodslag en muiterij: het verhaal is even tragisch als fascinerend. s' Middags komen we aan in de Shark Bay World Heritage Area. In Hamelin Pool werpen we een blik op de Stromatolites, miljarden jaren oude fossielen die het best te omschrijven zijn als 'levende rotsen'. We staan oog in oog met de oudste levensvorm op aarde. In Denham houdt de bus halt en komt er een einde aan een leerzame dag.

Donderdag 6 juni:

In alle vroegte zakken we af naar Monkey Mia, waar elke ochtend drie dolfijnen worden gevoerd: Surprise, Nicky en Puck, de vaste gasten. Ik sta op het strand, met mijn voeten in het water, en kijk ademloos toe hoe Nicky voorbijdobbert op nog geen meter afstand, hier en daar wat knipogen uitdeelt en dan, al drijvend, in slaap valt. Later op de dag neem ik een duik in het ijskoude water van Shell Beach, een 100 procent schelpenstrand, en worden er nog 2 tussenstops gemaakt: bij een hek dat blaft om katten tegen te houden, en bij het bord dat de grens van de Steenbokskeerkring markeert. In Coral Bay ontmoet ik 's avonds oude bekenden in de pub: Rachel en Elaine uit Spinner's (Perth), en Frazer en Dave, die ik ken van mijn tijd in The Castle in Sydney. Dat was september vorig jaar. Negen maanden later zitten we weer aan één tafel, in een plaatsje met nauwelijks 100 inwoners en zonder drinkwater uit de kraan. Verzin het maar eens.

Vrijdag 7 juni:

Er zijn eigenlijk maar 2 dingen die ik per se wil doen aan de westkust: kameelrijden in Broome en snorkelen in the Ningaloo Reef, de WA-variant van the Great Barrier Reef aan de oostkust. Die laatste wens komt deze ochtend al uit. Ik stap in Coral Bay de blauwe zee in en zie tot mijn verbazing dat nauwelijks 10 meter verder het koraalrif al begint. De oceaanbodem is een onderwaterspektakel van kleuren en vissen. Op het strand spelen we later 'flipperfooty', voetbal met flippers aan je voeten. De middag verloopt rustig, totdat ik bekende gezichten zie in Club Ningaloo: Laura en Louise uit Spinner's, bezig aan een trip van Perth naar Exmouth, én Simon! Omdat z'n outback-trip met een week is uitgesteld, mag hij deze week gratis en voor niets de westkust verkennen - en z'n verjaardag vieren in Coral Bay. Het wordt een lange nacht. Met een groep Easyriders zien we Engeland Argentinië verslaan. Onze privévoorstelling vindt plaats in the Coral Bay Hotel, in de hotelkamer van Ashley en Daniel, een kapperskoppel uit Perth dat een select gezelschap (Louise, Steph, John en mij) na de benauwde maar verdiende overwinning voorziet van sterke drank en sigaren. Come on England!

Zaterdag 8 juni:

Zomaar een dag. Eerst slaap ik uit, daarna maak ik een wandelingetje naar Paradise Beach. En terug.

Zondag 9 juni:

We reizen verder van Coral Bay naar Exmouth. In Cape Range National Park strijken we neer in Turquoise Bay, waar de oceaan turquoise van kleur is als de zon schijnt. Ik maak van de gelegenheid gebruik om the Ningaloo Reef al snorkelend verder te verkennen. Op sommige plaatsen is de zee zo ondiep en het koraal zo dichtbij dat je je er maar met moeite een weg door kunt banen. Ik schrik als een stuk hout op de bodem een haai blijkt te zijn, en zwem zij-aan-zij met een enorme schildpad. Bij de vuurtoren drinken we champagne tijdens de zonsondergang. Op de terugweg naar Exmouth worden we omringd en aangestaard door tientallen, misschien wel honderden kangoeroes. Het is al donker als ik incheck in the Marina Beach Retreat. Opnieuw is er een weerzien met Elaine, en ik maak kennis met Emiel en de Happy Girls: Shelley, Tamara en Heidrun.

Maandag 10 juni:

Ik verken het centrum van Exmouth, waar ik binnen een uur klaar mee ben. Daarna is het tijd voor de zoveelste aflevering van Ontmoet Een Oude Bekende Aan De Westkust Van Australië. Vandaag word ik al wandelend langs Exmouth Harbour opgepikt door Kelly en Deirdre, die me vanuit de verte herkennen aan mijn Spinner's T-shirt. Beiden zijn meer dan een maand geleden vertrokken uit Perth om met een zeiljacht, de Starsand, naar Exmouth te varen. Sinds hun aankomst daar zijn ze in dienst getreden van Simon, de schipper, en wonen ze op de boot. We drinken thee en ik laat me overhalen om morgen met de Starsand de zee op te gaan. Zonder Kelly, die 's avonds laat de bus naar Broome neemt, maar met Deirdre...

Dinsdag 11 juni:

...en met Laura en Louise, die hun laatste dag in Exmouth eveneens op zee willen doorbrengen. De bescheiden Spinner's-reünie wordt een prachtige dag, met lekker eten, heerlijk weer en een onwaarschijnlijk kalme zee. We zeilen in 4 uur tijd naar de Muiron Islands, ten noorden van het schiereiland waarop Exmouth zich bevindt, snorkelen ons een weg tussen de talloze kwallen door, en kruipen aan land op een van de eilanden. Ik doe een middagdutje op het verlaten strand en val een paar uur later opnieuw op slaap op het dek van de boot, zodat ik de zonsondergang mis. Terug in de haven neem ik afscheid van Deirdre, Laura en Louise. Ik ben moe na deze lange dag op zee en kruip vroeg in m'n tent.

Woensdag 12 juni:

Een lange, lange busdag. Om de verveling tegen te gaan houdt gids Jethro ons wakker met een muziekquiz, die ik glansrijk win. Mijn score: 40 op 40! We overnachten in het mijnwerkersstadje Tom Price, tussen de ijzerertsmijnen en aan de voet van de berg Jarwhendamarre. Dat is de aboriginal-naam; de officiële naam is Mount Nameless, maar dat is nogal respectloos. En saai.

Donderdag 13 juni:

De hele ochtend struinen we door het fantastische Karijini National Park. We wandelen door Dales Gorge, ik zwem in de ijskoude Circular Pool en neem een douche onder de warme waterval, neem later nog een duik in de groene, zonovergoten Fern Pool, en lunch op de top van Fortescue Falls. De kleuren zijn oogverblindend, de rust is overweldigend. Karijini is een absolute topper, een van de mooiste plaatsen waar ik de afgelopen negenenhalve maand ben geweest. Tegen de avond keren we terug aan de kust. We overnachten in Port Hedland en daar zijn veel blije gezichten te zien, want na een week werken de gsm's eindelijk weer.

Vrijdag 14 juni:

Nog 600 kilometer te gaan tot Broome. We verzamelen schelpen op Eighty Mile Beach en ik win een tennisbal met mijn Batman-schelp. En dan is het eindelijk... Broome Time! We drinken champagne en zien de zonsondergang op Cable Beach, een goddelijk strand even buiten Broome dat, zo merk ik de dagen daarop, verslavend werkt. De zee groeit uit tot een ontmoetingsplaats met allerlei vrienden en bekenden: Kelly is er, Rachel en Debbie, Helen met wie ik een maand eerder de Easyrider-trip langs de zuidwestkust heb gemaakt, en Leigh-Anne, die ik ken van onze gezamenlijke Great Ocean Road en Grampians-tour in maart. Jethro en Mick zetten ons in het donker af bij de Kimberley Klub in Broome, en daarmee komt er een einde aan een geweldige Easyrider-tijd.

Zaterdag 15 juni:

Ik neem de bus van 13.35 uur naar Cable Beach. De hemel is blauw, de zon is fel en de temperatuur schommelt rond de 30 graden. Ik neem nu definitief afscheid van Kelly, die teruggaat naar Perth, en word verrast door Tamara, die heerlijk Israelisch heeft gekookt. We brengen de avond al kaartend door met het spelen van Four Kings en gaan daarna tot laat op stap.

Zondag 16 juni:

Ik neem de bus van 13.35 uur naar Cable Beach. De hemel is blauw, de zon is fel en de temperatuur schommelt rond de 30 graden. De Happy Girls vertrekken richting Kununurra en ik haal mijn bergschoenen op bij het Easyrider-kantoor in Broome, waar Mick ze heeft achtergelaten nadat ik ze op mijn beurt had achtergelaten toen de bus (zonder mij) Coral Bay verliet. Ik besluit het WK een nieuwe kans te geven, bekijk Ierland-Spanje, en ben de enige in het hele hostel die niet verrast wordt door het feit dat Holland een penalty mist. Stiekem ben ik jaloers op alle Ieren en Engelsen om me heen. Ik mis de WK-spanning, nagelbijtend op de bank, met je ogen aan het scherm gelijmd en met het zweet in je handen, 90 minuten lang. Raar, maar waar.

Maandag 17 juni:

Ik neem de bus van 13.35 uur naar Cable Beach. De hemel is blauw, de zon is fel en de temperatuur schommelt rond de 30 graden. Dag 4 in Broome, dag 4 op Cable Beach. Er is een weerzien met Tall Mick, de chauffeur tijdens mijn zuidwesttrip, die zich 's avonds door Helen laat overhalen tot een karaoke-duet. De nacht eindigt in Tokyo Joe's, een beetje vreemde nachtclub in Broome, waar de halve Kimberley Klub zich uiteindelijk belachelijk maakt op de dansvloer.

Dinsdag 18 juni:

Ik mis de bus van 13.35 uur naar Cable Beach en neem daarom maar een duik in het zwembad van de Kimberley Klub. Ik denk na over het einde van mijn reis en besluit mijn plan te wijzigen - na mijn tour van Darwin naar Adelaide ga ik niet terug naar Sydney om daar mijn laatste week door te brengen. Ik laat Sydney in Perth veranderen op mijn Cathay Pacific-ticket, boek een Virgin Blue-vlucht van Adelaide naar Perth en bel Julie op met de mededeling dat ze me zondag 21 juli, tegen het einde van de middag, kan verwachten op het vliegveld. Zij blij, ik blij. Nog anderhalve maand reizen en dan anderhalve week Julie - it's all good. 's Avonds neemt Dawn ons (Dave, Heidi, Leigh-Anne, Karen en mij) mee naar een restaurantje aan het strand, waar ik barramundi eet, en heerlijke pannenkoeken.

En vandaag is het woensdag. Om 13.35 uur zal ik straks trouw de bus naar Cable Beach nemen, en tegen vijven zal er opnieuw een droom in vervulling gaan als ik op m'n kameel stap voor een Sunset Tour langs het strand. En daarna? Nog 2 dagen Broome Time, dan 8 dagen safari van Broome naar Darwin - dwars door de Kimberley. Het avontuur duurt voort.

Tot gauw,

Sven

++++++++++