Nieuws

G'day!

Oke oke, het heeft een tijdje geduurd sinds ik jullie voor het laatst op de hoogte heb gebracht van mijn leven in Perth, ik weet het. Maar om nu mijn aandacht te trekken met onwaarschijnlijke, paginagrote verhalen in de Australische kranten over een politieke moord en een voetbalclub die de Uefa Cup wint, dat is ook weer overdreven, vinden jullie ook niet?

Ik heb sterk de indruk dat er de afgelopen week in Nederland meer is gebeurd dan de afgelopen maand in Australië. Perth Glory heeft hier zojuist (zondagmiddag) de finale van de Australian Soccer League verloren, dat is het wel zo'n beetje wat nieuws betreft.

Voor de rest: situatie ongewijzigd.

Dat betekent dat mijn leven zich de afgelopen vier weken voornamelijk heeft afgespeeld in Spinner's, Julie's huis, het kantoor van Fivestar Resorts Marketing en de keuken van The City West Function Centre. Van rechts naar links:

City West - Met afstand mijn favoriete werkplek in Australië. Ik werk er elke zaterdag als er een bruiloft is en soms doordeweeks als er een groot ontbijt op het programma staat, als hulp in de keuken van Rob en Duc, de Vietnamese kok die onophoudelijk aan het woord is in zijn eigen onverstaanbare - en voor anderen onbegrijpelijke - taaltje. The Best of Duc:

Als de afwas sneller klaar is dan verwacht: "You're too fast Sven you're too fast!"
Als ik even een paar seconden niets te doen heb: "You go for cigarette quick quick!"
Als de gebruikte borden, glazen en bestek van tweehonderd gasten in aantocht zijn: "You know Waterloo? In five minutes kitchen will be Waterloo!"
Als ik eerlijk beken geen idee te hebben waar hij het over heeft: "I talk shit haha!"

Het is een feest om bij City West te werken. De sfeer is er bijzonder gemoedelijk en er is onbeperkt eten en drinken - gratis! Wat betekent dat ik met enige regelmaat een zesgangenmenu krijg voorgeschoteld, en dat is een welkome afwisseling na weer een week van pasta en noodles.

Fivestar - Een minder succesvol verhaal. Mijn start als telemarketeer was veelbelovend, maar mijn niveau van de eerste week heb ik sindsdien nooit meer gehaald. Ik ben teruggegaan van 40 uur naar 20 uur per week en heb wekelijks vijf middagdiensten gedraaid, met weinig succes. Toch werd ik niet ontslagen, omdat ik om de een of andere reden de oogappel was van mijn manager Veronica. Die ook wel zag dat ik er op het laatst weinig plezier meer in had om weer vier uur lang reizen naar Margaret River aan de man proberen te brengen, maar die desondanks verrast was door de mededeling dat ik het voor gezien hield. Dat was woensdag - donderdag was mijn laatste dag. Godzijdank.

Julie - Het beste dat me in Australië is overkomen. Onder haar collega's sta ik inmiddels bekend als The Wednesday Boy, omdat we elke woensdag afspreken. Uit eten, naar de film, op stap, niksen op de bank, uitslapen tot diep in de middag: mijn leven met Julie. We laten elkaar vrij, omdat we allebei een eigen leven hebben, maar nu het moment dat ik vertrek dichter- en dichterbij komt, wordt de band hechter en hechter. Deze week zie ik haar bijna dagelijks.

Spinner's - Ik dacht altijd dat The Castle, het hostel in Sydney waar mijn reis door Australië begon, mijn favoriete hostel zou zijn - en blijven. Verkeerd gedacht. Spinner's is een topper, tegenover mijn favoriete pub The Bog, en nu alweer bijna twee maanden mijn thuis. Helaas is de grote leegloop begonnen. Nu de afgelopen week drie goede vrienden (Lars richting Buenos Aires, Veronika richting Singapore, en John richting Londen) het land hebben verlaten, is van die goeie ouwe Castle-ploeg van weleer alleen Simon nog over. Dat heeft me aan het denken gezet.

Al die gedachten hebben geleid tot de beslissing om Perth na volgende week definitief te verlaten. Ik vertrek woensdag al voor een driedaagse trip naar de zuidwestkust, via Margaret River en Albany, kom terug voor het weekend en begin de dinsdag daarna aan mijn tocht naar het noorden: naar Coral Bay, naar Exmouth en naar Broome. Vanuit Broome maak ik de oversteek door de Kimberley naar Darwin.

Dat houdt in dat er na twee maanden een einde komt aan mijn verblijf in Perth. Nog even en ze zijn niet meer dan een herinnering aan een mooie tijd: City West, Spinner's, en Julie. Ik zal ze missen, met name haar; maar ik kijk er ook erg naar uit om weer te gaan reizen. Ach, alles heeft zo z'n prijs.

Toch nog nieuws, dus. En er is meer, bij wijze van uitsmijter. Ik heb mijn vlucht naar huis geboekt, een tijd terug al, maar ik heb besloten om de datum niet te veranderen. Dat betekent dat ik op 30 juli opstijg in Sydney en op 31 juli land in Amsterdam, ijs en weder dienende. Maar voor het zover is, wil ik eerst de rest van dit geweldige land zien. Zoveel nog te doen!

Tot gauw,

Sven

++++++++++

Tegenslag

G'day!

Tegenslag, inderdaad. Alle trips die op het programma stonden zijn voorlopig uitgesteld, ik ben terug in Perth voor onbepaalde tijd, en dat alles omdat ik plotseling ziek ben geworden. En niet zomaar ziek - ik heb de ziekte van Pfeiffer.

Het begon allemaal een week of wat geleden. Ik had hoofd- en keelpijn, was voortdurend moe, sliep een gat in de dag en zweette me 's nachts een ongeluk. Toen mijn hals begon op te zwellen, werd het tijd om de dokter op te zoeken. Dat was vorige week dinsdag. Mijn bloed werd onderzocht en daaruit bleek dat ik de ziekte van Pfeiffer had. ('Glandular fever', in netjes Engels.)

En dus mag ik de komende tijd geen alcohol drinken (moeilijk), mag ik niemand kussen (nog moeilijker) en moet ik rusten, veel rusten (geen probleem). Ik slik dagelijks een aardige hoeveelheid medicijnen en vitamine C, drink liters water, en lig de rest van de tijd languit op de bank in Spinner's, samen met de kat. Julie probeer ik momenteel te mijden, want het besmettingsgevaar is redelijk groot en de ziekte van Pfeiffer is nou niet bepaald het afscheidscadeau dat ik voor haar in gedachten heb.

Maar sinds afgelopen weekend, toen ik zo moe was dat ik overdag om de haverklap in slaap viel, gaat het elke dag een beetje beter. Als het zo doorgaat, ben ik over twee weken voldoende hersteld om Perth alsnog te verlaten en te beginnen aan mijn trips naar Exmouth, Broome en Darwin. Duimen, dus.

Dat ik afgelopen weekend zo ontzettend moe was, kwam ook omdat ik de dagen daarvoor een redelijk uitputtende tour langs de zuidwestkust had gemaakt. Hoewel ik niet in topvorm was, draaide de hele onderneming uit op een geslaagde driedaagse, mede dankzij het heerlijke weer, wat best uitzonderlijk is voor deze tijd van het jaar, en de leuke ploeg in de Easyrider-bus.

Voor mij had de trip twee hoogtepunten: zwemmen met walvissen, volkomen onverwacht, en zwemmen tijdens een prachtige zonsondergang. Het eerste avontuur in het water was in Meelup Bay bij Dunsborough, waar we na de eerste duik gezelschap kregen van een immense walvis, die slechts honderd meter van ons verwijderd was en zijn aanwezigheid kenbaar maakte door voortdurend met zijn staart op het water te slaan. Na een kwartier verdween hij, om plaats te maken voor een tweede walvis, die nog dichter in de buurt kwam - vijftig meter, meer was het niet.

Een dag later doken we in Greens Pool in William Bay, vlakbij de Elephant Rocks, rotsen die sprekend op olifanten lijken. Het begon donker te worden, en terwijl ik ronddobberde in het water, zag ik de zon langzaam ondergaan. De hemel was blauw, werd geel, rood, vuurrood, en toen zwart. Magisch moment!

En verder? Ondergedoken in de sprookjesachtige Ngilgi-grotten in Yallingup, champagne gedronken bij Surfer's Point in Margaret River (behalve Sven, die netjes water dronk), de Indian Ocean en de Southern Ocean elkaar zien ontmoeten bij Cape Leeuwin in Augusta (het meest zuidwestelijke punt van Australië), verstandig geweest en niet begonnen aan een beklimming van de Gloucester Tree (61 meter hoog!), me verstopt in de enorme bomen in de Valley of the Giants in de buurt van Walpole, de toppen van nog hogere bomen aangeraakt tijdens de Treetop Walk, Albany verkend, en ook Zuid-West Australië van mijn goedkeuring voorzien.

Hoewel slechts voor drie dagen, gaf het een lekker gevoel om weer even op pad te zijn. Hopelijk duurt het niet lang meer voordat ik aan het restant van mijn droomreis kan beginnen.

Tot gauw,

Sven

++++++++++